اصول تمرین

 
1-اصل مشارکت فعال در تمرین: ورزشکار باید با مشخص کردن منظور و هدف تمرین ،وظایف خود را برای رسیدن به آمادگی به شکل فعالانه انجام دهد.
2- اصل توسعه همه جانبه: انجام فعالیت ها در سطح بهینه نیازمند توسعه وهمامنگی دستگاه های گوناگون بدن از یک سو و پدیده های عملکردی و روان شناختی از سوی دیگر است.
3- اصل ویژگی تمرین :تمرینات باید با شناخت ضرورت های اساسی هر ورزش و نیازهای آمادگی هر رشته ورزشی خاص طراحی شوند .اصل ویژگی بر روی  موارد ی چون دستگاه ها ی انرژی ،نوع عضلات و اندام های بدن تأکید دارد.
4-اصل اضافه بار :اضافه کردن پیوسته و تدریجی حجم یا شدت تمرین در طول زمان را اصل اضافه بار گویند.
5- اصل تفاوت های فردی:هر ورزشکار به تمرین به شکل خاصی واکنش نشان می دهد ،بنابراین نباید در برابر تمرینات مشابه ،واکنش های یکسانی را از ورزشکاران انتظار داشت.
6-اصل تنوع: یکنواختی در ورزش هایی که تنوع تکنیکی کمی دارند و بیشتر بر روی استقامت تمرکز می کنند (مانند دویدن ،شنا و قایق رانی )بیشتر رخ می دهد.
7-اصل گرم کردن وسرد کردن:در هر جلسه تمرینی باید زمانی را به گرم کردن و سرد کردن اختصاص داد.زیرا احتمال آسیب دیدگی را کاهش می دهد.
8-اصل بازیافت: بعداز فعالیت ورزشی سنگین بازگشت به حالت اولیه ضروریست.ورزشکار باید پس از فعالیت به حرکاتی کم شدت و کم حجم مشابه فعالیت ورزشی بپردازد .
9- اصل برگشت پذیری :بسیاری از سازگاری های به دست آمده از راه تمرین برگشت پذیر هستند و هنگامی که ورزشکاران تمرین را برای مدت طولانی قطع کنند به تدریج ویژگی های فیزیولوژِکی که در اجرا نقش دارند را از دست می دهند.

 
نکته:در مورد شروع تمرین قدرتی هرگز دیر نیست.حتی تحقیقاتی که بر روی سالمندان انجام شده است نیز نشان داده اند تمرین قدرتی علاوه افزایش توده عضلانی ،سبب بهبود عملکرد آنان در راه رفتن ،بالا رفتن از پله و انجام امور شخصی شده است.